Wandelen!

Als het misschien nog niet duidelijk zou zijn dat St. Patrick een belangrijke rol speelt in Ierland dan hebben we dat vandaag ontdekt. We waren in Belfast en zijn door de stad gaan wandelen. We hebben echt heel veel kerken gezien, met de naam van St. Patrick, of tenminste op een of andere manier gelinkt aan hem. En de kroegen in steegjes en... nou ja, ik kan het allemaal niet opschrijven, maar heel veel. We zijn eerst in de R.K. Kathedraal geweest. Betrekkelijk oud maar verder keurig en knus. In glas in lood waren er drie ramen waarin St. Patrick was afgebeeld van jong naar oud, maar ook in verschillende situaties. Dat had ik nooit kunnen opmaken uit de tekst van de ramen, maar een aardige meneer kon me vertellen wat de Keltische tekst wilde zeggen. Even verder was de St. Patrick Kathedraal van de Church of Ireland. Wat een imposant gebouw! Niet weg gedrukt in een hoekje, maar gewoon op een groot plein, met een ruim plein ervoor. Daarmee wordt opeens duidelijk wat voor een godsdienststrijd er was in dit land. Ook hier Patrick genoeg, maar ook ramen met de profeten en, wat mij natuurlijk aansprak, een aparte zijkapel voor de Girlguides en Boyscouts!

We waren dus in een stukje Engeland. Betalen in ponden. Ergens op de muur een portret van Willem III, de stadhouder, koning van Engeland. Daarom lopen ze hier nog steeds Oranjemarsen. Gelukkig niet vandaag. Op andere plaatsen andere tekeningen en ook veel Victoriaanse monumenten. Maar ja, dat had dan weer niks met St. Patrick.

We gingen ook nog even de St. Malachykerk binnen. Misschien minder imposant, maar toch op een andere manier indrukwekkend. Malachy was de eerste autochtone Ierse Heilige. Hij was bekend om de vele wonderen die hij verrichtte. Hij speelde een belangrijke rol bij de introductie van koorzang bij de getijden. Tijdens zijn tweede reis naar Rome, via Frankrijk, stierf hij in de armen van Bernard van Clairvaux.

Met de bus gingen we naar Downpatrick. Ook daar weer wandelen naar een minder grote kerk. Op een sterk verwaarloosd kerkhofje ligt een grote steen waaronder naar zeggen uiteindelijk St. Patrick, St. Brigida en St. Columba begraven liggen. Columba was een missionaris uit de tijd van St. Patrick. Hij werkte vooral in Schotland en stichtte naast vele andere de Abdij van Iona. Eigenlijk schijnt hij genoemd te zijn naar Jonah, wat in het Hebreeuws duif betekent, net als Columba in latijn. In zijn gebed was geen versterving te bar. Hij bad op één dag de 150 psalmen en nog wat andere gebeden. Om tegen de slaap te vechten deed hij handwerk. Zoals vele monniken schreef hij boeken af...  Columba kopieerde het manuscript van een psalter (getijdenboek) met het oogmerk dat voor zichzelf te behouden.  De abt kon het daar niet mee eens zijn. Het schijnt dat het conflict uiteindelijk tot een veldslag heeft geleid. Dat was de reden dat Columba zijn geliefde Ierland moest verlaten en zijn werk voortzette in Schotland. Met twaalf metgezellen roeide hij net zo lang totdat hij Ierland niet meer kon zien. Dat was op het eiland Iona. Een leven in ballingschap, zoals ook ons leven een soort ‘heimwee’ kent naar het Vaderhuis bij God. Na zijn dood is Columba toch teruggebracht naar zijn geliefde Ierland.

Over Brigida zou ik ook nog willen schrijven, maar dat kan ik beter voor morgen bewaren. Dan gaan we naar Kildare (Cill Dara, church of the oak), waar zij een klooster stichtte.

Gerard van Dijk